Nu we het midden van dit decennium naderen, blijven CEO's geconfronteerd met cruciale keuzes, zoals het prioriteren van milieuvriendelijke praktijken of het risico lopen achterop te raken. De productie van CEO's moet een holistische en geïntegreerde aanpak hanteren die klimaatrisicobeheer in evenwicht brengt met milieurechtvaardigheid om klimaatverandering rechtstreeks aan te pakken. Milieurechtvaardigheid betekent het garanderen van gelijke bescherming tegen milieugevaren en toegang tot besluitvorming voor alle mensen, het aanpakken van vervuiling en toegang tot schone lucht en water, ongeacht ras, kleur, afkomst of inkomen.
Als grootste vervuilende sector ter wereld, verantwoordelijk voor een vijfde van de wereldwijde koolstofemissiesspeelt de maakindustrie een cruciale rol bij het bevorderen van de duurzaamheidsagenda door milieurechtvaardigheid en de klimaattransitie samen aan te pakken.
Helaas treft klimaatverandering onevenredig veel gemarginaliseerde gemeenschappen, waardoor sociale en economische ongelijkheden verder toenemen. De leiders van vandaag de dag zijn verantwoordelijk voor het aanpakken van de link tussen klimaatrisico en milieurechtvaardigheid en het ontwikkelen van eerlijke oplossingen die goed zijn voor het milieu, gemeenschappen en bedrijven. Zoals besproken in een eerder artikel, kunnen de gevolgen van het niet doen hiervan catastrofaal zijn.
Klimaattransities bieden zowel kansen als uitdagingen
Enerzijds moeten fabrikanten dringend hun emissies verminderen en overstappen op schonere technologieën, zoals cleantech- of end-of-pipe-technologieën—wat de CO2-voetafdruk van een fabrikant kan verkleinen, het concurrentievermogen kan verbeteren en de kosten kan verlagen. De overgang naar "groenere" bedrijfspraktijken en technologieën kan echter ook bestaande arbeidsmarkten en toeleveringsketens verstoren, waardoor het lastig wordt om het evenwicht te vinden tussen het beheer van klimaatrisico's en milieurechtvaardigheid.
De Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) noemt de verstoring “creatieve vernietiging"en betoogt dat naarmate nieuwe systemen en technologieën de oude vervangen om groener te worden, er winnaars en verliezers zullen zijn.
Bijvoorbeeld, het afstappen van fossiele brandstoffen kan gevolgen hebben voor gemeenschappen die afhankelijk zijn van traditionele industrieën, wat leidt tot banenverlies en economische instabiliteit. De overgang naar hernieuwbare energie kan gevolgen hebben voor plattelandsgebieden waar banen in de energieproductie geconcentreerd zijn, wat mogelijk leidt tot een uitstroom van geschoolde arbeidskrachten en een achteruitgang van de economie als lokale overheden en beleidsmakers niet zorgen voor voldoende omscholing en ondersteuning.
Het is een kwestie van evenwicht
Er bestaat niet zoiets als een rechttoe rechtaan of soepele transitie tijdens zo'n ontwrichtende verandering. Sommigen beweren dat het idee van een 'rechtvaardige transitie' een mythe is. Het concept van ‘rechtvaardige transities’ verscheen voor het eerst in Noord-Amerika in de jaren 80—gebruikt door vakbonden—en is een integraal onderdeel geworden van discussies over klimaattransitierisico's en milieurechtvaardigheid. Het is een ambitieus concept, maar moeilijk uit te voeren. Elke transitie scheidt de leiders van de industrie van de kanshebbers onderaan de ladder —bedrijven en beleidsmakers kunnen proberen de impact te verzachten, maar het vermijden van negatieve invloed is onmogelijk.
Deze complexiteit van het in evenwicht brengen van klimaatactie en milieurechtvaardigheid is niet alleen theoretisch, maar ook duidelijk in de echte wereld. Een recent onderzoek vond bijvoorbeeld dat 54 procent van alle energietransitie-mineraalmijnbouwprojecten in Australië overlappen met inheemse volkeren. Specifieke mineralen zijn nodig voor een duurzame transitie, zoals lithium voor batterijen van elektrische voertuigen, maar de vraag hoe deze mineralen te delven met inachtneming van het welzijn van lokale gemeenschappen is lastig.
Fabrikanten moeten proactief klimaatrisico's identificeren en tegelijkertijd plannen ontwikkelen om de impact van de klimaattransitie op gemarginaliseerde gemeenschappen te beperken. De brandende vraag voor leiders is hoe? Hoe kunnen bedrijven ervoor zorgen dat de klimaatrisicotransitie zorgvuldig wordt afgehandeld om de impact op gemarginaliseerde bevolkingsgroepen te minimaliseren?
Navigeren door de klimaattransitie en milieurechtvaardigheid: strategieën voor fabrikanten
Klimaattransities kunnen leiden tot fabrieks- en mijnsluitingen, zoals blijkt uit de plannen van Australië om zijn kolengestookte elektriciteitscentrales te sluiten. Het is duidelijk en beleidsmakers trekken lessen uit de relatief recente sluiting van de auto-industrie. Hoewel de sluiting niets te maken heeft met de klimaattransitie, biedt het nuttige lessen over hoe de doelen van een transitie en het welzijn van gemeenschappen met elkaar te verenigen.
Tussen 2013 en 2017 stopten grote fabrikanten zoals Ford, Holden en Toyota met de lokale productie in Zuid-Australië, voornamelijk vanwege stijgende kosten, wereldwijde concurrentie en een verschuiving naar zuinigere en elektrische voertuigen. 100.000 mensen verloren hun baan, met gevolgen voor toeleveringsketens en gemeenschappen die sterk afhankelijk waren van de automobielsector. Fabrikanten moeten opstaan en kennis nemen om soortgelijke overgangen effectiever te kunnen navigeren. Hieronder verkennen we strategieën die ondersteuning bieden:
Creëer commissies voor transitieplanning
Vorm lokale commissies met daarin leiders van de gemeenschap, werknemers en bedrijven. Zij ontwikkelen en superviseren gezamenlijk transitieplannen en zorgen ervoor dat lokale perspectieven worden geïntegreerd.
Zorg voor een zorgvuldige fasering van de overgang
De verlengde tijdlijn van de sluitingen gaf werknemers, families en bedrijven de mogelijkheid zich schrap te zetten voor de naderende herstructurering. Supply chain-bedrijven konden strategieën ontwikkelen, hun aanbod diversifiëren en nieuwe klanten zoeken.
Houd mensen centraal
Holdens “overgangscentrum,” opgericht in 2014, bood ondersteuning in een uitdagende tijd. Het centrum bood informatie over gezond leven, mentale gezondheid en financiële geletterdheid, en breidde zijn diensten uit naar de gehele toeleveringsketen als reactie op bredere behoeften van de gemeenschap.
Medewerkers omscholen en bijscholen
Toyota een aanzienlijk budget toegewezen voor training en overgangsondersteuning gedurende vier jaar, dat zes maanden na de sluiting doorliep. Alle 4.000 werknemers werden ondervraagd om te bepalen of ze wilden blijven of vertrekken en werden aangemoedigd om actief persoonlijke overgangsplannen te maken.
Transitie-uitdagingen zijn nabij, maar moeten worden beheerd
Zowel klimaattransitie als milieurechtvaardigheid zijn essentieel voor het creëren van een duurzame toekomst. Fabrikanten spelen een cruciale rol bij het in evenwicht brengen van deze doelen, en hoewel er uitdagingen zijn, kunnen proactieve planning en betrokkenheid van de gemeenschap een groot verschil maken.
ManuVate biedt een krachtige oplossing voor fabrikanten die streven naar milieurechtvaardigheid, vooral in het licht van complexe uitdagingen. Als crowdsourcingplatform faciliteert ManuVate het genereren en samenstellen van ideeën, zowel intern als extern. Deze aanpak stelt grote productiebedrijven, met hun uitgebreide netwerken en diverse werknemersbases, in staat om inzichten en innovatieve oplossingen aan te boren. Lees meer over hoe wij u kunnen helpen op ManuVate.
